XV – wieczny kościół z Lutczy został wyróżniony w konkursie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Generalnego Konserwatora Zabytków „Zabytek zadbany 2015" w kategorii „Architektura i konstrukcje drewniane". Do konkursu zgłoszono 70 obiektów, z których nominowanych zostało 20 w tym 2 z województwa podkarpackiego. Z Podkarpacia wśród nominowanych był Kościół p. w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lutczy i XVII-wieczny kolektor sanitarny włączony do przemyskiej podziemnej trasy turystycznej.
Ogłoszenie wyników i wręczenie nagród w konkursie miało miejsce 21 kwietnia 2015 r. podczas uroczystej gali obchodów Międzynarodowego Dnia Ochrony Zabytków w Białymstoku. Podczas uroczystej gali Piotr Żuchowski Generalny Konserwator Zabytków wręczył ks. proboszczowi Janowi Ochałowi dyplom oraz okolicznościową pamiątkę dla zabytku w Lutczy z napisem: „Obiekt wyróżniony w Konkursie Generalnego Konserwatora Zabytków ZABYTEK ZADBANY AD 2015". Przy odbiorze wyróżnienia obecni byli również dr Grażyna Stojak - Wojewódzki Konserwator Zabytków oraz wykonawca prac remontowo-konserwatorskich Kazimierz Gołda z Domaradza - właściciel firmy „PORTAL".
Kościół w Lutczy to najstarsza świątynia drewniana na naszym terenie wzniesiona została ok. ok. 1464 r. w tradycji późnogotyckiej z „bogatym detalem ciesielskim" na konstrukcji zrębowej, składającej się z dwóch czworobocznych członów: nawy i prezbiterium zamkniętego trójbocznie od strony wschodniej. Świątynię przykrywa dwuspadowy dach kryty gontem, z piękną gotycką więźbą w typie storczykowym, którą wieńczy ażurowa, strzelista wieżyczka z zabytkowym dzwonem i formułą zawierzenia Bogu o treści: In te Domine Speravi A.D.1612 (W Tobie Panie pokładam nadzieję) wyrytą na jej czaszy. Zachwyt wewnątrz kościołka wzbudzają okna bliźniacze z tzw. „oślim grzbietem" oraz trzy niezwykle, urokliwe ołtarze późnobarokowe, a także ambona i polichromia w prezbiterium.
W ciągu swojej prawie 550 - letniej historii lutecki kościół był wielokrotnie odnawiany i przebudowywany. Pierwsza poważna rozbudowa miała miejsce już w I połowie XVI wieku, kiedy do istniejącej konstrukcji dobudowano murowaną zakrystię. Po 1722 roku częściowo zniszczony pożarem kościół odbudowany został z drewna modrzewiowego na fundamencie kamiennym. W 1743 roku świątynię na nowo konsekrowano. W późniejszych latach - z uwagi na wiek kościoła i jego dalsze użytkowanie dokonywano mniejszych bądź większych remontów. Od 2000 r. prace renowacyjne prowadzone są nieprzerwanie przez nieżyjącego już Ks. proboszcza Władysława Wilka i obecnego proboszcza Ks. Jana Ochała. Od 2010 r. prace finansowane są m.in. ze środków budżetów: Gminy Niebylec, Powiatu Strzyżowskiego, Marszałka Województwa Podkarpackiego, Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, parafian, a od 2011 r. ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
